De kwestie van abortus is niet complex. Scott Klusendorf, voorzitter van het Life Training Institute, verdedigt pro-life standpunten in 3 stappen.
Stap 1: De kwestie uitklaren
Het debat rond abortus komt neer op één vraag: zijn ongeborenen ‘mens’ ja of nee? Zo ja, is het doden van een baby een ernstige overtreding. Het behandelt een mens als niet meer dan een wegwerpinstrument. Omgekeerd, als ongeborenen geen mensen zijn, is abortus niet anders dan het uittrekken van een tand.
Alle argumenten die gaan over ‘vrije keuze’ en ‘privacy’ zijn daarom niet van betekenis. Ze gaan volledig voorbij aan de kwestie. Zou iemand een moeder steunen die haar peuter doodt in de naam van ‘vrije keuze’? Het is duidelijk dat als ongeborenen ‘mens’ zijn (net zoals peuters), we ze niet mogen doden (net zoals we peuters niet doden).
Sommigen werpen misschien tegen dat deze vergelijkingen niet eerlijk zijn. Het doden van een foetus is immers moreel anders dan het doden van een peuter. Op dit punt heeft men eigenlijk al toegegeven dat het gaat over moord. En dat is exact de kwestie. Pro-life zijn, betekent simpelweg dit: abortus neemt onrechtmatig het leven van een weerloos mens, en is daarom een ernstige morele fout.
Je kan trouwens perfect voor vrouwenrechten zijn, en toch tegen abortus. Sommige keuzes zijn gewoon verkeerd, zoals het doden van onschuldige mensen, alleen omdat ze ongewenst en weerloos zijn. Het feit dat een baby in de buik zit van een vrouw, maakt geen enkel verschil. De omgeving heeft geen effect op de waarde van een persoon.
Stap 2: Pro-life standpunt verdedigen met wetenschap en filosofie
Wetenschappelijk weten we dat ongeborenen vanaf de vroegste stadia van hun ontwikkeling afzonderlijke, levende en volledige menselijke wezens zijn.
Keith L. Moore & T.V.N. Persaud schrijven bijvoorbeeld: “De menselijke ontwikkeling begint bij de bevruchting, het proces waarbij een zaadcel zich verenigt met een eicel om één enkele cel te vormen die een zygote wordt genoemd. Deze cel markeert het begin van ieder van ons als een uniek individu.”
Stephen Schwarz merkt op dat er geen moreel significant verschil is tussen het embryo en de volwassene. Verschillen in grootte, ontwikkelingsniveau, milieu en mate van afhankelijkheid zijn gewoon niet relevant. Hij werkte het acroniem GOOM uit als een nuttig geheugensteuntje:
- Grootte
Het is waar dat embryo’s kleiner zijn dan pasgeborenen en volwassenen, maar waarom is dat relevant? Willen we echt zeggen dat grote mensen menselijker zijn dan kleine? Mannen zijn over het algemeen groter dan vrouwen, maar dat betekent niet dat zij meer rechten verdienen. Grootte is niet gelijk aan waarde.
- Ontwikkelingsniveau
Het is waar dat embryo’s en foetussen minder ontwikkeld zijn dan volwassenen. Maar net als grootte, is ouderdom niet relevant. Een meisje van veertien is niet menselijker dan een meisje van vier. Sommige mensen zeggen dat zelfbewustzijn iemand menselijk maakt. Maar als dat waar is, zijn pasgeborenen ook geen waardevolle menselijke wezens.
- Omgeving
Waar je bent, heeft geen invloed op wie je bent. De waarde van een mens verandert niet als hij zich verplaatst. Hoe kan een reis van acht centimeter door het geboortekanaal plotseling de essentiële aard van de ongeborene veranderen van niet-menselijk naar menselijk? En omgekeerd ook, als de ongeborenen niet ‘mens’ zijn, kan het louter veranderen van hun plaats hen niet ineens waardevol maken.
- Mate van afhankelijkheid
Als levensvatbaarheid ons menselijk maakt, dan zijn ook alle mensen die afhankelijk zijn van insuline of medicatie niet waardevol en mogen ze gedood worden.
Kortom, wat GOOM aantoont is dat mensen verschillen op vlak van eigenschappen, prestaties en mate van ontwikkeling, maar toch gelijk zijn omdat ze een menselijke aard gemeen hebben.
Stap 3: De luisteraar uitdagen om intellectueel eerlijk te zijn
Het abortusdebat eist het stellen van moeilijke vragen. De stelling dat de geboorte ons tot mens maakt, roept de vraag op: “Hoe verandert een loutere verplaatsing van binnen naar buiten de baarmoeder de essentiële aard van de ongeborene?” De stelling dat de ontwikkeling van de hersenen of zelfbewustzijn ons tot mens maakt, vereist de vraag of we dan ook mensen met een laag IQ tot niet-persoon moeten verklaren? Zo niet, waarom niet?
Uiteindelijk zullen voorstanders van abortus wetenschappelijke en filosofische argumenten negeren en abortus bepleiten op basis van eigenbelang. Dat is de luie uitweg. Als men eerlijk de feiten wil volgen, zal dat ingaan tegen eigenbelang.
Bron: Dit artikel werd grotendeels overgenomen van het artikel ‘How to defend pro-life views in 5 minutes’ van Crosswalk. De auteur Scott Klusendorf (MA, Biola University) is voorzitter van het Life Training Institute, waar hij prolife-voorvechters traint om hun standpunten overtuigend te verdedigen. Hier vind je meer van zijn hulpmiddelen.
